Aana Valarthiya Vaanambadi (1959)

‘യാനൈ വളര്‍ത്ത വാനമ്പാടി’ എന്ന തമിഴ് ചിത്രം നിര്‍മ്മിക്കുവാന്‍ മുതലാളി നിശ്ചയിച്ചത് ഈ സന്ദര്‍ഭത്തിലായിരുന്നു. വാനമ്പാടിയില്‍ വാനമ്പാടിയായിട്ടാണഭിനയിക്കേണ്ടത്. തമിഴ് സിനിമാവേദിയിലേയ്ക്കുള്ള ആദ്യത്തെ കാല്‍
വയ്പാണ്. എന്‍റെ ‘തമിഴ് പേശല്‍’ എങ്ങനിരിക്കും? ഞാന്‍വിജയിക്കുമോ? സര്‍വ്വത്ര ഭയം തന്നെ!
പോരെങ്കില്‍ ചിത്രത്തിനുവേണ്ടി ഫ്റോക്കാണു ധരിക്കേണ്ടിയിരുന്നതും. എനിക്കിഷ്ടമുള്ള രീതിയിലുള്ള ഫ്റോക്കു തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം എനിക്കു തന്നിരുന്നു.
എങ്കിലും… ഒരസ്വസ്ഥത തോന്നി. എങ്ങിനെയാവും ഈ ഫ്റോക്കു ധരിച്ചാല്‍…? കാണികള്‍ക്കെന്തു തോന്നും? നിരൂപകരെന്തു പറയും…?
പക്ഷേ അഭിനയത്തിനു വിഷമമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല.

എട്ടും പൊട്ടും തിരിയാത്ത ഒരു കാട്ടുപെണ്ണായിട്ടാണഭി
നയിച്ചത്. കൃത്രിമാഭിനയം ഒന്നും ചെലുത്താതിരുന്നാല്‍
ആര്‍ക്കും വിജയിക്കാവുന്ന ഒരു കഥാപാത്രം.
പിന്നെ ആകെയുണ്ടായിരുന്ന വൈഷമ്യം കുരങ്ങിനോടും
ആനയോടും പുലിയോടും മറ്റും ചേര്‍ന്നഭിനയിക്കേണ്ടിയിരുന്നുവെന്നതാണ്. വാനമ്പാടിയുടെ ആവശ്യത്തിലേയ്ക്കു
മാത്രം മണിലായില്‍ നിന്നും കൊണ്ടുവന്ന പെഡ്റോ എന്ന കുരങ്ങായിരുന്നു ഏറ്റവും ‘സ്റ്റാര്‍വാല്യൂ’ ഉണ്ടായിരുന്ന അഭിനേതാവ്. യാത്രച്ചിലവും ദിനബത്തയും പ്രതിഫലവുമെല്ലാം മറ്റേതൊരു നടനേക്കാളും കൂടുതലായിരുന്നു.
‘അദ്ദേഹ’ ത്തിന്. സ്റ്റുഡിയോയില്‍ വന്നപ്പോള്‍ മുതല്‍, അവിടെയുള്ള ഓരോരുത്തരേയും കുരങ്ങു കടിക്കുവാന്‍ തുടങ്ങി. പോകുന്ന
തിനകം മിക്കവാറും എല്ലാവരേയും ഒന്നു ചുംബിക്കുക’ തന്നെ ചെയ്തു.

ഒരു ദിവസം രാവിലെ കുരങ്ങന്‍ ആര്‍ട്ട് ഡയറക്ടരെ കടിച്ചു മുറിച്ചുകളഞ്ഞു. അതുകഴിഞ്ഞ് ഒരു രംഗം ഷൂട്ടുചെയ്യേ ണ്ടിയിരുന്നു. കുരങ്ങുമായി സോല്ലാസം കഴിയേണ്ട ഭാഗം. ഉള്ളുനിറയെ വിറയലാണ്. ഈ നാശമെങ്ങാനും കേറി കടിച്ചാലോ? ഒരു ഫ്റോക്കാണു ധരിച്ചിരിക്കുന്നതും…! അകമേ അറപ്പും വെറുപ്പുമൊക്കെയായിരുന്നെങ്കിലും പുറമേ ചിരിയും സന്തോഷവും കാണിച്ചു. ചിത്രം പൂര്‍ത്തിയാക്കണമല്ലോ. ഏതായാലും എന്നെമാത്രം കുരങ്ങു കടിച്ചില്ല. മാത്രമല്ല, അതിനെന്നോടു ഭയങ്കര സ്നേഹവുമായി. ഞാന്‍ പറയുന്നതെന്തും അതു കേള്‍ക്കുകവരെ ചെയ്തിരുന്നു….

വാനമ്പാടിയുടെ വളര്‍ത്തച്ഛന്‍ ഒരു ആനയായിരുന്നു. വളരെ വിവരമുള്ള ഒരാന. പേര് ഭീമന്‍. എങ്കിലും ഒരു പ്രാവശ്യം ഒരപകടം പിണഞ്ഞു. സംഭവമിതാണ്.

ആനയുടെ മുന്‍പില്‍ ചെന്ന് ‘അച്ഛന്‍ ഉപേക്ഷിച്ച എന്നെ രക്ഷിച്ചു വളര്‍ത്തിയതു നീയല്ലേ? ആ കാല്‍കൊണ്ടെന്നെ ചവുട്ടി കൊല്ലണം’ എന്നു കരഞ്ഞുകൊണ്ടു പറയണം. ഷൂട്ടിംഗിനൊരുക്കമായി. ക്യാമറ റെഡി. എല്ലാം തയ്യാര്‍.

കണ്ണീരൊഴുക്കി, ആനയുടെ മുന്‍പില്‍ ചെന്നുനിന്നു പറഞ്ഞു: ‘അച്ഛന്‍ ഉപേക്ഷിച്ച എന്നെ രക്ഷിച്ചു വളര്‍ത്തിയതു നീയല്ലേ? ആ കാല്‍കൊണ്ടെന്നെ ചവുട്ടി കൊല്ലണം.’
ഞാന്‍ കരയുന്നതു കണ്ടിട്ടോ, എന്തോ, ആനയ്ക്കത്ര പിടിച്ചില്ല. അതു കാലു പൊക്കി എന്നെ….
………..ന്‍റമ്മോ!
ആനക്കാരനലറി.
‘കട്ട്’ – ഡയറ്ടര്‍ ഗര്‍ജ്ജിച്ചു.
എനിക്കൊരു ബോധവുമില്ലായിരുന്നു. ഞാനനങ്ങിയില്ല. ഒരു ജീവച്ഛവം…
നിമിഷങ്ങള്‍ക്കകം ഒക്കെ ശാന്തമായി. ആ രംഗം കുഴപ്പം കൂടാതെ ഷൂട്ടുചെയ്യുകയും ചെയ്തു.

അതു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍, പുലിയുടെ സമീപത്തുനിന്നും
പുലിക്കുട്ടിയെ എടുത്തുകൊണ്ടു പോരേണ്ട രംഗമാണ്.
അതിനിനി എന്താണോ അപകടമുണ്ടാകാന്‍ പോണത്?
പുലിയെങ്ങാനും ചാടിവീണാല്‍….?
ആ വിധ വിചാരങ്ങളുമായിട്ടാണു അതിനു തയ്യാറായത്. പുലിക്കുട്ടിയാണെങ്കില്‍ പതിയെ മാന്താനും കീറാ
നുമൊക്കെ തുടങ്ങിയിരുന്നു, എങ്കിലും ധൈര്യപൂര്‍വ്വം
പുലിക്കുട്ടിയെ എടുത്തുകൊണ്ടു പോരാന്‍ മുതിര്‍ന്നു.
അപകടമൊന്നും ഉണ്ടായതുമില്ല.
എന്നാല്‍ ഒരു ദിവസം പുലി എല്ലാവരേയു പരിഭ്രമിപ്പിക്കുകതന്നെ ചെയ്തു.
പുലി മുകളില്‍ക്കയറി ചാടുന്ന ‘ഷോട്ട്’ എടുക്കണം. ചുറ്റും
ഇരുമ്പുകമ്പി തുടങ്ങിയ ‘മാരകായുധങ്ങളും’ മായി എല്ലാവരും തയ്യാറായി നില്ക്കുകയാണ്. ക്യാമറയും മറ്റും അങ്ങുയരത്തില്‍ പ്രതിഷ്ഠിച്ച് തയ്യാറെടുത്തിരുന്നു.
പുലിയെ കൂടുതുറന്ന് ഇരുമ്പുകമ്പികള്‍ക്കുള്ളില്‍ വിട്ടു.
അവന്‍ അലറിക്കൊണ്ടു ചുറ്റും നടന്നു.
പെട്ടെന്ന്, അവന്‍ ചാടി അങ്ങ് മുകളില്‍ ചെന്നിരിപ്പായി.
എന്നിട്ട് താഴേയ്ക്കു ചാടാനുള്ള ഭാവവും.
ചാടിയാല്‍ ഞങ്ങളുടെയൊക്കെ തലമണ്ടയിലായിരിക്കും.
ഒരു നിമിഷം സ്തംഭിച്ചു നിന്നുപോയി. പെട്ടെന്ന് ഒരു
‘പിരുപിരുപ്പ്’ പോലെ.
അയ്യോ!!
ഞങ്ങള്‍ ഓടി മേക്കപ്പ്റൂമില്‍ കയറി കതകടച്ചു. അപ്പോഴും
നെഞ്ച് ‘ടിക്ടിക്’ അടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ശ്വാസഗതിക്ക്
ഒരു വേഗതയും.
എന്നാല്‍ മുതലാളി മുന്നറിയിപ്പു കൊടുത്തുകൊണ്ട് അന
ങ്ങാതെ, അവിടെത്തന്നെ നിന്നതേയുള്ളു.
അവസാനം, പുലിയെടുത്തൊരു ചാട്ടം – മുതലാളിയുടെ
നേരെ; തൊട്ടുമുന്നില്‍. പക്ഷേ അദ്ദേഹം ഭയപ്പെട്ടില്ല, പുലിയുടെ ആളു വന്ന് അതിനെ നിയന്ത്രിച്ചു കീഴടക്കുന്നതുവരെ ഞങ്ങള്‍ മേക്കപ്പുറൂമിന്‍റെ കതകു തുറന്നതുമില്ല….
തേക്കടി, പേച്ചിപ്പാറ, തിരുമല, ചാലക്കുടി ഇവിടെയൊക്കെയാണ് വാനമ്പാടിയുടെ ഔട്ട്ഡോര്‍ ഷൂട്ടിംഗ് നടന്നത്.
ചാലക്കുടിയില്‍ നാലുദിവസം കാത്തിരുന്നിട്ടാണ് തെളിഞ്ഞ
ആകാശം കണ്ടതും, ഒരു ഷോട്ടു കിട്ടിയതും.
ഔട്ട്ഡോറിനു ചെന്നപ്പോഴൊക്കെ വളരെയേറെ ‘കമന്‍റടികള്‍’ എനിക്കു കിട്ടി. ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. എന്തിനു ശ്രദ്ധി
ക്കണം? വിവരമുള്ളവര്‍ വല്ലതും പറയുമോ? ബോറന്മാര്‍
എന്തും പറഞ്ഞിട്ടു പോകട്ടെയെന്നു കരുതി.
വാനമ്പാടിയിലെ എന്‍റെ ഡ്രസ്സിംഗ് സെക്സ് അപ്പീലിനുവേണ്ടിയാണെന്നു കരുതുന്നവരുണ്ട്. പക്ഷേ കഴിയുന്നതും
അതുപോലെയുള്ളതൊക്കെ ഒഴിവാക്കാനാണ് മെരിലാന്‍റില്‍
ശ്രദ്ധിക്കാറുള്ളത്.
മുതലാളി അതുപോലെയുള്ള സംഗതികളില്‍ വളരെ നിര്‍ബ്ബന്ധബുദ്ധിയുമാണ്. കുറെ കനം കുറഞ്ഞവേഷം ധരിക്കാന്‍
ഞങ്ങള്‍ തയ്യാറായാല്‍ തന്നെ, അദ്ദേഹം സമ്മതിക്കില്ല. പ്രേ
മരംഗങ്ങളിലൊന്നും അശ്ലീലത്തിന്‍റെ ‘ചുവ’ കടക്കരുതെന്ന്
അദ്ദേഹത്തിനു വളരെ നിര്‍ബ്ബന്ധമുണ്ട്. ആദര്‍ശപരമായ
കഥകളല്ലാതെ ചീത്ത കഥകളൊന്നും സ്വീകരിക്കാറുമില്ല.
കഥകള്‍ക്കെല്ലാം എന്തെങ്കിലും ഗുണപാഠവും സന്ദേശവുമുണ്ടായിരിക്കണമെന്നാണദ്ദേഹത്തിന്‍റെ വാദം.
ഒരു സംഗതിയോര്‍ത്തുപോകുന്നു – വാനമ്പാടിയില്‍
ഒരു രംഗം നിശ്ചയിച്ചുറപ്പിച്ചിരുന്നു. നായിക കുളിക്കു
ന്നു. അപ്പോള്‍ നായകന്‍ വരുന്നു. എന്നാല്‍ നായകനെ
അവിടെയെങ്ങും നിര്‍ത്താന്‍ വളര്‍ത്തച്ഛനായ ആന സമ്മ
തിക്കുന്നില്ല. അവസാനം നായകന്‍ മറ്റൊരിടത്തുകൂടിയിറങ്ങി, വെള്ളത്തിലൂടെ നായികയുടെ അടുത്തു ചെന്നു
പൊങ്ങുന്നു.
ഇതു ചിത്രത്തിലാക്കിയാല്‍ നന്നായിരിക്കുകില്ലേ? എങ്കിലും
മുതലാളി സമ്മതിച്ചില്ല. അദ്ദേഹം പറയുകയാണ്. “നീലായുടെ ചിത്രങ്ങളില്‍ ഇതുവരെ ‘വാള്‍ഗാരിറ്റി’ യൊന്നും
ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ഇനിയങ്ങനെ വന്നാല്‍ കാഴ്ചക്കാര്‍ കുറ്റം
പറയും. അതുകൊണ്ടു വേണ്ട.”
‘യാനൈ വളര്‍ത്ത വാനമ്പാടി’ ഒരു വമ്പിച്ച വിജയമായിരുന്നു – സാമ്പത്തികമായിട്ട് അതിന്‍റെ മലയാളം ഡബ്ബിംഗും
നന്നായിട്ടോടി.
ശ്രീറാമും നമ്പ്യാരുമായിരുന്നു അതിലെന്‍റെ സഹനടന്മാര്‍

“Yanai Valarthiya Vanamabadi” was my first foray into Tamil cinema. I was very apprehensive about many things. How would by dialogue delivery in Tamil be? Will I pronounce the words correctly? Can I succeed? To add to it, I had to wear a frock for this movie, a first time for me on screen. Even though I was given the freedom to choose my costume, it still instilled a sense of insecurity in me. How will my audience react? What will the critics say? All said & done, the costume was never an impediment to my acting.

My character in the movie was of an innocent village belle, a role that could easily succeed if done in right proportions. My only concern was that I had to co-act with an elephant, monkey & a tiger. ‘Pedro’ the monkey, specially flown in from Manila was the star attraction of the shoot. In fact, he was the most expensive star on the sets. In no time, he made a habit of biting people on the sets. In fact, by the time the shoot had wrapped up, he had bitten or at least ‘kissed’ every single person on the set.

The day I had to shoot with Pedro, I was actually a bit terrified. The same day morning, he had bitten the art director and my scene was a casual chat scene with the monkey. Though I did not like the monkey, for the sake of finishing the shoot, I decided to keep my differences aside and continue with it. However, to my surprise, the monkey was very affectionate towards me and cooperated with me throughout the shoot. In fact, he even listed to me at times.

My foster father’s character in the movie was played by an elephant, a pachyderm by name Bhima, a very intelligent animal. But once an incident happened where the scene to be shot involved me crying in front of the elephant with a dialogue. However, for some strange reason, the elephant probably did not like the dialogue and it raised it leg to literally stamp me… My god, for a moment I lay motionless, almost losing consciousness but by then the mahout intervened and brought things under control. The scene was shot after that.

Next scene with an animal was with the tiger, where I had to take a cub from the tiger. All kind of thoughts were crossing my mind: what if the tiger hurts me? Would it jump at me? The cub had started to scratch & bite as well. But thankfully, I was able to finish the scene without any issues. However, one day, the tiger did create some panic. There was a scene in which the tiger had to jump from a height, and the entire cast & crew were ready with all arrangements. The tiger was released and it climbed up and sat, ready to pounce. All of us were frightened and took refuge in the makeup room. The tiger did jump ultimately, but right in front of our producer.

He was however not shaken and waited for the trainer to come and take the tiger away. All the while we were inside the room. The outdoor locations for the shoot were Thekkady, Pechipara, Thirumala & Chalakudy. In Chalakudy, we had to wait for four days to get a clear sky and shoot some scenes.
All through this shooting, I have had comments coming in, especially on the costumes I wore. I was consciously ignoring the comments being made by a certain section of cheap people. There were also murmurs that the costume was selected to up my sex appeal, though Merryland productions have always made sure to stay clear of vulgarity and sex appeal in their films. Even if artists were ready, the producer was very clear that skimpy dresses and third rate stories were never used.

Only stories that were morally upright and had a social cause associated with them were made into films. In this context, I remember a scene vividly, where the heroine was to be bathing in a river and the hero approached her. However, producer was very clear that such scenes cannot be shown in his movies and he cannot have the audience get upset, hence was shelved. This movie was a commercial success, with even the Malayalam dubbed version becoming a hit. My co stars in the movie were Shriram & Nambiar.